13/47
1950’lerde Meksiko’da, kırklı yaşlarının sonlarındaki bir Amerikalı göçmen, küçük bir Amerikan topluluğunun ortasında yalnız bir hayat sürmektedir. Daniel Craig, Guadagnino ile birlikte seçme kasetlerini izledikten ve Starkey’nin… William Lee: Otur kıçınızın üstüne! Daniel Craig/Nicola Coughlan/Jesse Eisenberg/Kieran Culkin/Flo (2024). ‘Çıplak Öğle Yemeği’ni (1991) hiç izlemedim ama 2024 Londra Film Festivali’nde ‘Queer’in gösterimi sırasında sık sık bunu düşündüğümü fark ettim: belki de beklenen bir şeydi, zira William S Burroughs her iki film için de kaynak materyali sağlamıştı. Meksika, William Lee, kırklı yaşlarının yanlış tarafında olan bir Amerikalı yazar… ellili? Günlerini sarhoş olarak, uyuşturucu kullanarak ve diğer erkeklerle rahat seks yaparak geçiriyor. Bir gün kaslı, zeki genç yakışıklı Eugene bara giriyor ve Lee vuruluyor. Peki Eugene’in kendisi ne istiyor? Ayrıca düşünülmesi gereken o telepatik uyuşturucu var… Yönetmen Luca Guadagnino’nun bu filmle stilistik olarak ne elde etmeye çalıştığından emin değilim. Setler neredeyse sadece blok renklerle dekore edilmiş – örneğin donuk kırmızılar ve zeytin yeşili – ve filmin geçtiği dönemin filmlerine saygı duruşunda bulunma niyetini düşündüren o belirsiz, gerçekçi olmayan, temiz, Technicolor görünüme sahip. Fakat durum buysa, Daniel Craig (benim hayal gücüm mü yoksa Sid James’e mi benzemeye başladı?) neden sürekli olarak açıkça kendisine ait olmayan bir aksanla saçma sapan konuşmalar yapmak zorunda kalarak başrolde engelleniyor? Drew Starkey, manipülatif Eugene rolünde daha incelikli bir performans sergileyebiliyor ve kesinlikle gösterişli bir rol gibi görünüyor. Lesley Manville, Güney Amerika ormanlarında yaşayan bir doktor olarak tanınmayacak halde – makyaj ekibine aferin! Bu, hikaye anlatımı içeriğinden çok sanatsal bir tarza sahipmiş gibi görünen bir film. Bir kez izlemek fena değildi ama bir daha izlemeyeceğim.